6098 Sayılı Türk Borçlar Kanununa Göre Kiracının Kira Bedelini Ödemekte Temerrüdü Sebebiyle Kira Sözleşmesinin Sona Ermesi (TBK m. 315 ve TBK m. 352, F. 2)

According to the Turkish Code of Obligations, No: 6098 The Termination of Lease Contract Due to Default of Payment of the Rent of the Tenant (Turkish Code of Obligations Art. 315 and Turkish Code of Obligations Art. 352/ p. 2)

Başak ÖZKÖK YILDIRIM

I. GİRİŞ

6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu (TBK), “Kira Sözleşmesini” üç ayrımda düzenlemekte, birinci ayrımda Genel Hükümleri, ikinci ayrımda Konut ve Çatılı İş Yeri Kiralarını, üçüncü ayrımda ise Ürün Kirasını hükme bağlamaktadır. Buna karşılık 818 sayılı Borçlar Kanunu (BK) adi kira ve ürün kirası olmak üzere iki ayrımda bir düzenleme getirmişti. Konut ve iş yeri kiralarına ilişkin düzenlemeler ise 6570 sayılı Gayrimenkul Kiraları Hakkında Kanun’da (GKHK) yer almaktaydı.

İşte TBK adi kira yerine genel hükümler ayrımına yer vermekte, konut ve çatılı iş yeri kiraları ayrımını da içerisine almakta ve bu ayrımı 6101 sayılı Türk Borçlar Kanunun Yürürlüğü ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 10. maddesi gereği yürürlükten kaldırılan GKHK’ nın hükümleri ile Yargıtay uygulamalarını dikkate alarak düzenlemektedir.

Esas konumuzu teşkil eden “6098 sayılı Türk Borçlar Kanununa Göre Kiracının Kira Bedelini Ödemekte Temerrüdü Sebebiyle Kira Sözleşmesinin Sona Ermesi” hususu da bu bağlamda üç kısımda incelenebilir. Bunlar; genel hükümlere göre kiracının kira bedelini ödemekte temerrüdü sebebiyle kira sözleşmesinin kiraya veren tarafından feshi, konut ve çatılı iş yeri kiralarında kira bedelinin ödenmemesinden dolayı iki haklı ihtar sebebiyle tahliye davası yolu ve ürün kirasına ilişkin sözleşmenin kiracının kira bedelini ödemekte temerrüdü sebebiyle kiraya veren tarafından feshidir.