Türkiye’de Hukuk Eğitiminin Sorunları ve Yeniden Düzenlenmesi
Nusret İlker ÇOLAK
Hukuk eğitimi, bir ülkede hukuk devletinin yaşama geçirilebilmesi için en önemli ve etkili araç olarak karşımıza çıkar. Hukukun yaşama hâkim olması, nitelikli hukukçuların yetiştirilmesi ve kamu-özel ayrımı olmaksızın toplum yaşamının her safhasında görev almalarıyla mümkün olabilir. Toplumda adalet anlayışının yerleşmesi, hukuk bilincinin oluşması, hak arama ve hakka saygı anlayışının kabul görmesi, hukukçuların görevlerinin gereğini yerine getirmesi koşuluna bağlıdır.
Hukuk eğitimi kapsamında en başta yargı erkinin gereksinim duyacağı nitelikli hukukçuların yetiştirilmesi hedef ise de, tek hedef iyi hâkim ve savcıların yetiştirilmesi değildir. Yargının hukuk eğitimi almış kişilere her seviyede ihtiyaç duyacağı ve bu ihtiyaç doğrultusunda her seviyede hukuk eğitimi almış personelin yetiştirilmesinin ve istihdamının etkin ve adil bir yargı işlevi için kaçınılmaz olduğu tartışmasızdır. Yargı işlevinin gereksinim duyacağı hukukçu personelin yanında, toplumun diğer ünitelerinde, özellikle de idari görevliler arasında hukuk eğitimi almış kişilerin görev almalarında da hukukçulara ihtiyaç bulunmaktadır. İdarenin kendini hukukla bağlı sayması, idare etme işlevinin gereği olan kararlar alınırken hukuka uygun karar alınması hukuk devleti ilkesi açısından önemlidir. Yargı yerleri tarafından idarenin yargısal denetime tabi tutulması suretiyle hukuk devleti ilkesinin yaşama geçirilmesi kadar, hatta daha öncelikli olarak, idarenin karar alma ve uygulama sürecinde hukuka uygun davranması da gerekmektedir.
Hukuk devletinin vazgeçilmezleri olan adil, etkin ve güvenilir bir yargının varlığı ve kendini hukukla bağlı sayan bir idareyle ülkenin yönetilmesi gerekliliği, hukuk eğitiminin sağlıklı ve ihtiyaçlara uygun yürütülmesiyle doğrudan ilişkilidir. Hukuk eğitiminden beklenen sonuçların elde edilebilmesi için, yürütülen eğitimin toplumun, bir başka ifadeyle yargı ve yürütme işlevinin, gerektirdiği niteliklere sahip olmasıyla doğrudan ilişkilidir.
