Belgelerin Asıl veya Suretlerini Tamamen veya Kısmen Sahte Olarak Düzenlemek veya Kullanmak Suretiyle Vergi Kaçakçılığı Suçu
Ayfer BAYER
Belgelerin asıl veya suretlerini tamamen veya kısmen sahte olarak düzenlemek veya kullanmak suretiyle vergi kaçakçılığı suçu 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 359.maddesinde düzenlenmiştir. Uygulamada en sık karşılaşılan vergi kaçakçılığı suçlarındandır. 4369 sayılı Kanunla vergi kaçakçılığı suçlarında vergi ziyaı suçun unsuru olmaktan çıkarılmıştır. VUK’nın 359. maddesindeki bilerek ibaresinin 4369 sayılı kanunla madde metninden çıkarılması, sahte belge düzenlemek ve kullanmak suçunda kast unsurunun aranıp aranmayacağı konusunda tartışmaların yaşanmasına neden olmuştur.
Vergi Kaçakçılığı, Sahte Belge, Vergi Zıyaı, Bilerek Kullanmak, Sahte Belge Bulundurmak.
Vergi cezaları, çeşitli nedenlerle, vergi ödememe veya daha az ödeme eğiliminde olan yükümlülerin vergi ödevlerini zamanında ve eksiksiz yerine getirmelerini sağlamaya yönelik yaptırımlardır. Vergi cezasının hukuki niteliğine ilişkin olarak çeşitli görüşler vardır. Tazmin niteliği olduğu söylenerek, devletlerin vergi cezası aracılığıyla vergi kaybını gidermeye çalıştığı belirtilmiştir. Vergi cezasının hukuki niteliğine ilişkin diğer görüşler ise, kamusal ceza görüşü ve vergi zammı görüşüdür1.
Genel olarak vergi kaçakçılığı suçları 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun ‘kaçakçılık suçları ve cezaları’ başlıklı 359. maddesinde düzenlenmiştir. Belgelerin asıl veya suretlerini tamamen veya kısmen sahte olarak düzenlemek ve kullanmak suretiyle vergi kaçakçılığı suçu ise VUK’un 359. maddesinin (b) bendinde düzenlenmiştir.
Sahte belge, daha az vergi ödemek, katma değer vergisi iadesinden yararlanmak, ve ihracata ilişkin taahhütleri kapatmak amacıyla kullanılmaktadır. Sahte belge düzenlemenin diğer amaçlarından biri de komisyon karşılığı bu belgelerin kullanıcılara satılarak kazanç elde edilmesidir. Keza, vergiyi doğuran faaliyetlerin vergi dairesinin bilgisi dışında tutularak vergi ödemekten kaçınmak için de sahte belge düzenlemektedir.
